Δυστυχώς μόνοι

Σε οικονομικό επίπεδο η διαπραγμάτευση δεν πάει καλά. Το διαπιστώνουμε καθημερινά. Οι προτάσεις για τις οποίες ο πρωθυπουργός μας διαβεβαίωνε προεκλογικά ότι «δεν υπάρχει ούτε μία στο εκατομμύριο πιθανότητα να μη γίνουν δεκτές» δεν φαίνεται να ενθουσιάζουν. Και ο πρωθυπουργός ποντάρει τώρα στην πολιτική λύση.
Δεν είναι κακή ιδέα. Αλλωστε δεν έχουμε και πολλές επιλογές. Αλλά δεν φτάνει η ιδέα, πρέπει να υπάρχει και η δυνατότητα. Κι εδώ τα πράγματα δεν είναι καθόλου ευνοϊκά. Τέτοιες κινήσεις προϋποθέτουν στήριξη και συμμαχίες. Κι εμείς τα έχουμε καταφέρει ούτε το ένα να διαθέτουμε ούτε το άλλο. Ακόμη και η Κύπρος μας γυρίζει την πλάτη.
Πώς τα καταφέραμε έτσι, δεν νομίζω ότι είναι και τόσο δύσκολο να το καταλάβει κανείς. Και προεκλογικά και μετεκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ προκαλεί αντιδράσεις. Θέλει να αλλάξει τους
προσανατολισμούς της Ευρωπαϊκής Ενωσης, θέλει να ανατρέψει τους πολιτικούς συσχετισμούς, διακηρύσσει ότι η νίκη του στην Ελλάδα αυτό προμηνύει, ότι έχει σειρά η Ισπανία, ότι ο δρόμος άνοιξε και πάει λέγοντας.
Μόνο που κάπου πρέπει να καταλάβουν στον ΣΥΡΙΖΑ πως όπως εκείνοι έχουν το δικαίωμα να θέλουν να αλλάξουν την Ευρώπη και να το λένε, έτσι έχουν το δικαίωμα και οι άλλοι να θέλουν να τη διατηρήσουν όπως είναι και να το κάνουν. Και όπως είναι δικαίωμα του ελληνικού λαού να μη θέλει Μνημόνια και τρόικες, είναι δικαίωμα και των άλλων λαών να μη δανείζουν χωρίς να προϋπάρξουν Μνημόνια και τρόικες. Δυστυχώς αυτοί είναι οι κανόνες σε κάθε είδους συναλλαγή και πάντα υπερισχύει η άποψη εκείνου που διαπραγματεύεται από θέση ισχύος.
Εκείνο που απέδωσε έως τώρα η διαπραγμάτευση είναι ότι καταφέραμε και μείναμε μόνοι. Κι επειδή έχουμε ακόμη δρόμο μπροστά μας, ίσως λίγη αυτοκριτική θα ήταν χρήσιμη. Δεν βλάπτει να αναρωτηθούμε κάποια στιγμή ποιος προκαλεί περισσότερο εμείς τους Γερμανούς ή οι Γερμανοί εμάς; Δεν έχει πει λίγα ο Σόιμπλε, αλλά αν συγκεντρώσει όσα του έχουμε σούρει εμείς, γεμίζει ακόμη και τόμο.
Πριν από δύο ή τρεις εβδομάδες ένας Γερμανός βουλευτής κατήγγειλε από το βήμα της γερμανικής Βουλής ανθελληνικό δημοσίευμα και χειροκροτήθηκε από σχεδόν όλους τους συναδέλφους του. Σκέφτομαι τι θα συνέβαινε αν κάτι ανάλογο γινόταν στο ελληνικό Κοινοβούλιο. Πόσοι θα αποδοκίμαζαν το αντιγερμανικό δημοσίευμα και πόσοι από αυτούς που είχαν τολμήσει να... συμπαραταχθούν με τον «εχθρό».
Ερ Μπαρτζινόπουλος