Άρχισαν τα όργανα, επίθεση στον Τσίπρα .

Νέα στροφή κάνει η εφημερίδα «Το Βήμα» και ενώ στην αρχή εκθείαζε την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, τώρα την επικρίνει για την πολιτική αβεβαιότητα που δημιουργεί και τα βάζει ακόμη και με τον πρωθυπουργό.

Γράφει σήμερα στο ΒΗΜΑ ο Αντ. Καρακούσης :
Βαραίνει σταθερά η ατμόσφαιρα για την κυβέρνηση Τσίπρα.
Κοντεύουν σχεδόν δυό μήνες από την ανάληψη της εξουσίας και τίποτε για την ώρα δεν φαίνεται να εξελίσσεται σύμφωνα με τις προσδοκίες της.
Οι διαπραγματεύσεις με τους εταίρους και τους δανειστές είναι ατέρμονες και εν πολλοίς αντιπαραγωγικές.
Και όποτε κάτι πάει να γίνει, υπονομεύεται σε ελάχιστο χρόνο.
Ακόμη και για τη συνάντηση Τσίπρα - Μέρκελ στο Βερολίνο, που τόσες προσδοκίες καλλιέργησε, ετέθησαν προϋποθέσεις μόλις έγινε γνωστό ότι θα ακολουθήσει σε λίγες μέρες το ταξίδι του Έλληνα πρωθυπουργού στη Μόσχα.

Εκεί που όλοι νόμιζαν ότι άνοιξε παράθυρο ευκαιρίας για την Αθήνα, έσπευσε ο Ντάιζελμπλουμ να το κλείσει, μεταδίδοντας σενάρια Κύπρου για την Ελλάδα και το χειρότερο, ο εκπρόσωπος της Κομισιόν στις διαπραγματεύσεις των Αθηνών χαρακτήρισε τα νομοσχέδια για την καταπολέμηση της ανθρωπιστικής κρίσης και τη ρύθμιση των χρεών προς το Δημόσιο και τα Ταμεία μονομερείς ενέργειες.

Η ίδια η Μέρκελ μετέδωσε επίσης ότι μπορεί να συζητήσει τα πάντα με τον κ.Τσίπρα εκτός εκείνων που άπτονται των διαπραγματεύσεων με την τρόικα.

Ουσιαστικά οι ευρωπαίοι χτίζουν ένα τείχος απέναντι στον κ.Τσίπρα, τον φέρνουν αντιμέτωπο με διλήμματα ανάλογα εκείνων που αντιμετώπισαν οι προηγούμενοι πρωθυπουργοί, απαιτούν και απ' αυτόν πειθαρχία, πρώτα αποδοχή των υποχρεώσεων και μετά χρηματοδότηση.

Τον εγκλώβισαν σε μια μακρά και εξαντλητική διαπραγμάτευση και με όπλο το χρήμα τον πιέζουν να αποδεχθεί τη συνέχιση του μνημονίου.

Όσο μάλιστα εξαντλούνται τα ταμιακά αποθέματα, τόσο δυσκολεύει η θέση του απέναντι στους ψηφοφόρους που τον πίστεψαν.

Κακά τα ψέματα, όσο διατηρείται το κλίμα αβεβαιότητας, ανασφάλειας και αστάθειας ,ο ενθουσιασμός των πρώτων ημερών υποχωρεί και το πολιτικό κεφάλαιο της κυβέρνησης Τσίπρα απομειώνεται με ταχύτητα.

Πολύ περισσότερο μάλιστα όταν οι αιχμές της κυβέρνησής του, όπως ο υπουργός Οικονομικών κ.Γ. Βαρουφάκης και η πρόεδρος της Βουλής κυρία Ζωή Κωνσταντοπούλου αυτοϋπονομεύονται με τα καμώματά τους και δημιουργούν συνθήκες γενικότερης αμφισβήτησης.

Αν μάλιστα προστεθούν και των βουλευτών οι απειθαρχίες, οι πολλές αντιηγετικές δηλώσεις, τα αισθήματα χαλαρότητας που μεταδίδουν αρκετοί υπουργοί και βεβαίως η αποθράσυνση των «φρικιών» που κάθε μέρα στήνουν και μία κατάληψη, τότε οι εικόνες μπάχαλου πολλαπλασιάζονται για τη νέα κυβέρνηση.

Όσο κι αν η κοινωνία προσφέρει ακόμη ανοχή, η μουρμούρα δεν κρύβεται πια.

Δεν είναι λίγοι εκείνοι που πιστεύουν πλέον ότι η κυβέρνηση ήταν απαράσκευη και ότι ανέλαβε τη διακυβέρνηση χωρίς πρόνοιες και εναλλακτικά σχέδια, χωρίς έτοιμες καν τις δυνάμεις να επανδρώσουν με αξιώσεις τον κρατικό μηχανισμό.

Η επικοινωνία - γιατί επί του παρόντος η νέα κυβέρνηση κυρίως επικοινωνεί - όσο καλή κι αν είναι, δεν αρκεί να κρύψει τα πολλά προβλήματα της νέας περιόδου.

Αν ο κ.Τσίπρας δεν καταφέρει τις επόμενες μέρες να δώσει καθαρές απαντήσεις στα πολλά διλήμματα που τον καταδιώκουν θα φέρει δυστυχώς τη χώρα προ αδιεξόδων και τους πολίτες απέναντί του.

Και μπορεί όντως οι συντηρητικοί ευρωπαίοι να επιδιώκουν την πολιτική απομείωση και πιθανώς την εξόντωσή του, αλλά κι εκείνος δεν έχει πολλές δικαιολογίες για τη σημερινή αβελτηρία.

Υπερέβαλε με την πολιτική διαπραγμάτευση, καλλιέργησε υπερπροσδοκίες και δεσμεύθηκε περισσότερο απ' όσο οι συνθήκες επέτρεπαν και αντίθετα υποεκτίμησε τις τεχνοοικονομικές διαπραγματεύσεις.

Το δυστύχημα είναι ότι είχε προειδοποιηθεί, γνώριζε τις υποχρεώσεις της χώρας, όπως και τις εμμονές των ξένων.

Όφειλε επεξεργασίες και επιλογές αξιόπιστες ο κ.Τσίπρας. Εκ των πραγμάτων αποδεικνύεται ότι δεν ήταν οι σοφότερες...