Ήταν 24 Φεβρουαρίου του 1994 όταν η Βουλή των Ελλήνων αναγνώρισε τη Γενοκτονία των Ποντίων, μετά από εισήγηση του τότε πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου δια του υπουργού
Εσωτερικών, και ψήφισε την ανακήρυξη της 19ης Μαΐου ως
«Ημέρας Μνήμης για τη Γενοκτονία των Ελλήνων στο Μικρασιατικό Πόντο». 353.000 ψυχές χάθηκαν, θύματα των Νεοτούρκων και των Κεμαλικών, που
διέπραξαν οργανωμένο και προμελετημένο έγκλημα.
Με τον νόμο 2193 της
8/11/3/94 (τότε δημοσιεύτηκε στο φύλλο της Εφημερίδας της
Κυβερνήσεως) η 19η Μαΐου, έγινε ημερομηνία σύμβολο της τραγωδίας των Ελλήνων
του Πόντου που δεν ήταν ασφαλώς οι μόνοι οι οποίοι υπέστησαν μια Γενοκτονία. Όλοι οι Μικρασιάτες, Ίωνες και Καππαδόκες όπως και οι Πόντιοι,
σφαγιάστηκαν και εκδιώχθηκαν βιαίως από τις πατρογονικές εστίες. Ομοίως και
άλλοι χριστιανοί πληθυσμοί της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας που ψυχορραγούσε:
Ασσύριοι και Αρμένιοι.
Η Γενοκτονία των Ελλήνων στον μικρασιατικό Πόντο ήταν ένα προμελετημένο
έγκλημα, το οποίο η κυβέρνηση των Νεότουρκων έφερε σε
πέρας με συστηματικότητα. Μεθοδεύτηκε ο ο ξεριζωμός. Βασανιστήρια, πείνα, δίψα,
στρατόπεδα θανάτου στην έρημο, τάγματα εργασίας, εξάντληση από τις κακουχίες,
βιασμοί, εκτελέσεις με συνοπτικές διαδικασίες, σφαγές, δολοφονίες ακόμα και μωρών
παιδιών... Ο Τοπάλ Οσμάν και οι άντρες του, ανάμεσα σε
άλλους, να καίνε
ζωντανούς τους ανθρώπους...
Στο «όνομα της ασφάλειας του κράτους», με ψεύδη και προβοκάτσιες, η
Τουρκία πέταξε στη θάλασσα όσους κατάφεραν να επιζήσουν του μαρτυρίου.
Από το 1923 και μετά, ο Πόντος, η Ιωνία, η Θράκη, η Καππαδοκία δεν θα
ήταν ποτέ ξανά οι ίδιες, αφού στερήθηκαν ένα από τα πιο λαμπρά κομμάτια του
πληθυσμού τους.
Η επόμενη εικόνα ήταν αυτή της προσφυγιάς...
No comments:
Post a Comment