ΟΤΑΝ ΕΚΕΙΝΟΣ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΟΤΑΝ

Τo 2010 όταν ο Παπανδρέου διαπραγματευόταν στα σοβαρά και όχι ψεύτικα, όπως η «πρώτη φορά αριστερά» το 2015, από την πλευρά των εταίρων, η έμφαση δόθηκε σε δύσκολα δημοσιονομικά μέτρα. Οι εναλλακτικές επιλογές δεν ήταν άπειρες, και οι περιορισμοί πολλοί. Η έμφαση ήταν στην άμεση, «εμπροσθοβαρή» μείωση του ελλείμματος με μέτρα σίγουρου αποτελέσματος.
Παρ’ όλα αυτά ο Παπανδρέου κατάφερε να μετριάσει ή να αποφύγει τις πιο επώδυνες λύσεις…
α) Διαπραγματεύτηκε την επέκταση της περιόδου προσαρμογής σε πέντε χρόνια - η μεγαλύτερη που δόθηκε ποτέ σε χώρα – με στόχο να πέσει το έλλειμμα κάτω από το όριο του 3%.
β) Απέφυγε την κατάργηση του 13ου και του 14ου μισθού στον ιδιωτικό τομέα.
γ) Δεν υπήρξαν μαζικές απολύσεις στο δημόσιο και διασώθηκε μέρος του 13ου και του 14ου μισθού στους χαμηλόμισθους του δημόσιου τομέα και στις συντάξεις.
δ) Διαπραγματεύτηκε και έπεισε την Ε.Ε. να δημιουργήσει από το μηδέν ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης, το γνωστό σε όλους πλέον Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (European Financial Stability Facility - EFSF) που δεν υπήρχε, για τη χρηματοδότηση της Ελλάδας,
β) Διαπραγματεύτηκε και πέτυχε τη χρηματοδότηση της χώρας με το ιστορικά πρωτοφανές και πρωτόγνωρο στα χρονικά ποσό των 110 δισ. ευρώ.
Έγινε δηλαδή, μια χωρίς προηγούμενο διαπραγμάτευση, μέσα στις χειρότερες δυνατές συνθήκες που είχαν διαμορφώσει οι χειρισμοί της προηγούμενης κυβέρνησης Καραμνλή, και για τους καλύτερους δυνατούς όρους της συμφωνίας με τα δεδομένα εκείνης της περιόδου και κυρίως για να υπάρξει η συμφωνία και μάλιστα, χωρίς να πληγεί ανεπανόρθωτα η χώρα, χωρίς χρεοκοπία.
Μια συμφωνία, για την οποία ουδεμία πρόβλεψη υπήρχε στην ΕΕ. Όλα τα εργαλεία που έχουμε σήμερα στη διάθεσή μας, εμείς και άλλες Ευρωπαϊκές χώρες, στήθηκαν με σκληρή διαπραγμάτευση εκ του μηδενός.